Depresja maskowana to rodzaj depresji, który objawia się głównie poprzez symptomy fizyczne, a nie tylko typowe emocjonalne oznaki zaburzeń nastroju. Różni się od klasycznej depresji tym, że dominują maski psychosomatyczne, bólowe i psychopatologiczne, co utrudnia diagnozę. Depresja maskowana często dotyczy osób, które nie potrafią otwarcie wyrażać swoich emocji.
Objawy depresji maskowanej
Somatyczne i fizyczne
- Zaburzenia trawienia: problemy z układem pokarmowym, zespół jelita drażliwego, utrata masy ciała.
- Choroby układu krążenia: zawroty głowy, duszności, ból w klatce piersiowej.
- Zaburzenia funkcji seksualnych: spadek libido, brak przyjemności.
- Maski behawioralne: kompulsywne objadanie się, trudności z koncentracją, nadużywanie alkoholu i substancji psychoaktywnych, lęki, zespół niespokojnych nóg.
- Bóle: bóle głowy, migreny, bóle mięśni i stawów, zaburzenia widzenia, świąd skóry.
Psychologiczne i behawioralne
- Trudności w rozpoznaniu emocji.
- Drażliwość, zmęczenie, obniżony nastrój, ból psychiczny, myśli samobójcze.
- Zmiany w nawykach: zmniejszona aktywność, zaburzenia snu i odżywiania.
Dlaczego depresja maskowana jest trudna do zdiagnozowania?
- Kulturowe i społeczne uwarunkowania: w niektórych kulturach wyrażanie emocji jest trudne.
- Błędne diagnozy: leczenie objawów fizycznych zamiast psychicznych.
Według WHO depresja maskowana stanowi około 7% wszystkich przypadków depresji.
Leczenie depresji maskowanej
Proces diagnostyczny
Diagnoza obejmuje szczegółowy wywiad i badania w celu wykluczenia chorób somatycznych.
Metody leczenia
- Psychoterapia.
- Farmakoterapia, w tym SSRI.
- Zdrowy styl życia: aktywność fizyczna, zdrowa dieta, wsparcie bliskich.
Kiedy szukać pomocy?
- Jeśli objawy utrzymują się mimo leczenia fizycznego, należy skonsultować się ze specjalistą.
- Poradnie specjalistyczne, infolinie i grupy wsparcia są cennymi źródłami pomocy.
Jak wspierać bliskich z depresją maskowaną?
- Bądź cierpliwy, empatyczny, unikaj oceniania.
- Zachęcaj do poszukiwania profesjonalnej pomocy.
Unikaj bagatelizowania objawów i wymuszania zmiany zachowania. Zrozumienie i wsparcie mogą poprawić jakość życia pacjenta.